Baka Sakali

Baka sakaling sa isang mahimbing na pagtulog ay matutunan ng panahon na makalimot.
Baka sakaling sa isang gabi ng pagsusunog ng kilay ay matutunan ng utak na makaintindi.
Baka sakaling sa isang kisapmata'y maglaho ang pighati na dumadagundong sa pusong nananahimik.
Ngunit baka sakali ring sa isang iglap lang mawaglit ang ala-ala ng nagbabadyang pagpatak ng luha.

Baka sakaling tanging pagsibol ang tila hinahanap-hanap ng mugtong mga mata
Baka sakaling tanging pag-iintindi ang nais ng nagsusumigaw na ala-ala.
Baka sakaling tanging panaghoy ng balintataw ay ang nagpupumilit magpakita
Ngunit baka sakali namang tanging pagtighaw ng saloobin ang nais ring matamasa.

Baka sakaling naibahagi na ang di-mawaring kabuuan
Baka sakaling mistulang tikom na lamang ang kalakasan
Baka sakaling lumipas na ang tatag ng noo'y buo pang kakayahan
Ngunit baka sakaling bukas-isip at unti-unti nang maglaho ang pagsasadulaan

Marahil, sa dapit-hapo'y malaman ang hinagpis ng nakaraan
Marahil, takipsilim ang tagapagsaad ng mga diumano'y nabaon na sa limot
Marahil ay lumiban ang pangako ng bukang-liwayway
Marahil ay sa madaling araw manumbalik ang natatanging katotohanan

Dahil baka sakaling maaari pang tuklasin ang bikas ng kakulangan
At baka naman sakaling huwego lamang ito na 'di maiwas-iwasan
Ngunit baka sakaling inaantabayanan lamang ang pag-usbong ng kamalayan
O 'di kaya'y nais nang isakatuparan ang di-inaasahang katotohanan.

Marahil ay tapos na ang panahon na katuwang ng paghihintay
Baka sakaling hanap na ng kalakaran ang pagkakawalay
Hanggang kailan ang libangan na tila nakasanayan na
Na tila di kailanma'y maisantabi ng gunita?

Hindi mapalagay ang nababagabag kong diwa
Walang paubayang pagsalat ang tangan ng panhunab
Sa pag-ikot ba ng orasan ay maparam ang lipon ng mga palagay?

Marahil.

Maari.

Baka sakali.

Sin Palabras

It really baffles me how words affect people less. Maybe I just trust a little too easily, or probably because I think too much, but still.

As far as I know, being an adult requires a certain amount of responsibility, not just for yourself, but for others as well. Or it's possibly just how I was raised. Then again, isn't that what responsibility actually implies?

Unfortunately, right now is such a redundancy of maybes. If I don't write about it, my brain will burst from an insane amount of annoyance for wasted time and trust. Maybe, again, this is an exaggeration, but the prior week of exhaustion doesn't help, either. And to be given an argument that clearly does not help adds to the bull I've been dealing with since before I left home early this morning.

One thing remains clear--let's go back to the part where I said I mean what I say, shall we? The downside of spite directed towards friends is the double-edgedness, if there is such a word, of the situation: you either illicit something that gets brushed off, or create a solid kind of rift that takes time to go away. Especially if balls are nonexistent. And, if you really know how ladies function, you know point A will not always work for similar situations.

Because there will always be a glitch in the matrix.

Oh,Ye Guardians of Change, please come sooner.